ΠΟΛΕΜΟΣ

Θα ήθελα να είχα γεννηθεί ζώο...
Μια γάτα,ένα λιοντάρι,ένα πουλί,ένα δελφίνι.δεν έχει σημασία...
Θα ήθελα τα βαθύτερα ,αληθινά συναισθήματα και το ένστικτο μου να μην συγκρούετε με τον εγωισμό και την λογική μου...
Πόσο δύσκολος, πραγματικά θεέ μου, είναι αυτός ο πόλεμος μέσα μας?
Θέλει κάποιος να με πείσει ότι αυτό το δώρο που ονομάζεται νόηση,μυαλό,σκέψη,όπως θέλεις πες το,είμαι πραγματικά σωτήριο?Ότι μας τοποθετεί σε ένα άλλο level ύπαρξης?
Λυπάμαι, αλλά θα βρεθεί αντιμέτωπος με την έντονη άρνησή μου..
Και αυτό γιατί.....:
ίσως οι άνθρωποι που έχουν ένα από τα δύο πιο έντονο είναι ήρεμοι..
Αυτοί που λειτουργούν με το συναίσθημα κάνουν πάντα αυτό που θέλουν,αυτό που νιώθουν,και το μυαλό τους είτε δεν φτάνει είτε δεν νοιάζεται για τις συνέπειες γύρω τους.....Με άλλα λόγια η άμυνα που έχουν χτίσει γύρω από την ψυχή τους είναι τόσο δυνατή που δεν διαπερνιέται από λόγια και αντιδράσεις τρίτων..Ζούν έντονα αυτό που επέλεξαν...
Οι άλλοι πάλι,οι ρεαλιστές,δημιουργούν ένα πλέγμα λογικής,προστατευτικό,όπου η τετράγωνη σκέψη τους βρίσκει καταφύγιο..Μακριά από τα πηγαία συναισθήματα και τους αυθορμητισμούς που μολύνουν τα τοόσο τακτοποιημένα κουτάκια τους...Και είναι πάλι ευτυχισμένοι γιατί το συναίσθημα τους δεν έχει την δύναμη να σπάσει αυτό το τείχος..
Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που είχαν την ατυχία να ακροβατούν ανάμεσα σε αυτά τα δύο?Τι γίνεται όταν οι φωνές που ακούς μέσα σου είναι δύο?
Όταν η λογική είναι ξεκάθαρη μα το συναίσθημά σου σε σπρώχνει να την παρακάμψεις?
Όταν το συναίσθημά σου, σου λέει "ναι,αυτό είναι,κάντο" ,μα το μυαλό σου παγώνει το κορμί και δεν το επιτρέπει να δράσει?
Εκεί γίνεται πόλεμος.Πόλεμος μεγαλύτερος από αυτόν που κάνει ένα έμβρυο
που θέλει να βγεί απ'την κοιλιά και να ζήσει...
Μεγαλύτερη είναι η δύναμη με την οποία χτυπάει η καρδιά,το στομάχι,το κεφάλι..Θέλουν όλα να βγούν μέσα απ'το σώμα,να αποδράσουν,να ησυχάσουν..Δεν είναι γεννημένα για πόλεμο αλλά για αρμονία....
Πώς λοιπόν να πιστέψω πως η ταυτόχρονη ύπαρξη αυτών των δύο είναι θείο δώρο?
Πώς κοιμίζεις κάποιο από αυτά έτσι ώστε να επέρθει η ειρήνη?
Γιατί δυστυχώς,γι' αυτό δεν έχουμε πάρει ποτέ οδηγίες χρήσης.Τι είναι σωστό,τι λάθος,τι λογικό και τι παράλογο..Κάποιος μας τα χάρισε και μας άφησε μόνους να βρούμε την λύση,την άκρη,την λύτρωση...
Αν λοιπόν ήμουν λύκος θα ούρλιαζα...
Αν ήμουν πουλί θα πετούσα μακριά..
Αν ήμουν ψάρι με μια περίτεχνη μανούβρα θα άλλαζα πλεύση..
Τώρα τι μπορώ να κάνω?
Θα ήθελα να είμαι χελώνα..να κρυφτώ στο καβούκι μου μέχρι να κοπάσει η μπόρα..
Μα δεν είμαι...Χμμμ....Μα τι μπορώ να κάνω?
Να ζήσω με τα πάθη μου?Μπορώ?Με αφήνετε?Σας ευχαριστώ....
Βλέπετε είμαι άνθρωπος και δυσκολεύομαι να προσποιηθώ πως γύρω μου είναι όλα αρμονικά όταν μέσα μου γίνεται πόλεμος...