Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

ΑΝΘΡΩΠΟΙ



Υπάρχουν άνθρωποι με προσωπικότητα, άνθρωποι ΧΩΡΙΣ προσωπικότητα και άνθρωποι με πολλαπλή προσωπικότητα....
Τείνω να πεισθώ πως οι δεύτεροι με τους τρίτους δεν έχουν απολύτως καμία διαφορά.....

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Έρωτας & Αγάπη



Ο έρωτας...

Βαρέθηκα...
Νομίζω με βαρέθηκε κι αυτός...

Δεν τα πάμε και πολύ καλά τελευταίως...
Μεγάλωσα και άλλαξανε τα "θέλω" μας. Δεν ταιριάζουμε πια...

Μα δεν έχει ωριμάσει καθόλου..Και όλο τον μάλωνω. Κι αυτός μου θυμώνει. Και με τιμώρει.
"Που την βρίσκεις τόση ενέργεια? Δεν θα ηρεμήσεις πότε?" Όλο τον ρωτάω.
"Και 'συ θα μείνεις για πάντα έτσι? Παγωμένη?" με ρωτάει αυτός..
Και δεν ξέρω τι να απαντήσω...

Δεν είναι πως δεν έχω την όρεξη. Μα μου τελείωσαν οι δυνάμεις. Δεν μπορώ πια τον ανταγωνισμό.
Νομίζω πως καλύτερα να τον αφήσω ελεύθερο..Εξάλλου ήδη νομίζω πως έχει ερωμένη. Με κερατώνει εδώ και καιρό με το πάθος. Τα βρίσκουνε καλύτερα οι δυό τους. Και να σου πώ? Ταιριάζουν περισσότερο...Δεν θα μεγαλώσουν ποτέ αυτοί οι δύο.

Θα δώσω τελικά μια ευκαιρία στην "άγαπη".Έχει καιρό που μου ζητάει να βγούμε ,μα όλο της ρίχνω πόρτες...
Και αυτή επιμένει να λεει: "Mα δεν το καταλαβαίνεις πως μόνο εγώ μπορώ να σε κανω ευτυχισμένη? Με χρειάζεσαι! Σταμάτα να ασχολείσαι με παιδιαρίσματα!"

Σίγουρα δεν θα νοιώσω ποτέ ξανά όπως με τον έρωτα... Αλλά ποιος ξέρει? Ίσως η ζεστασιά της αγάπης καταφέρει να σπάσει τον πάγο μου. Αξίζει να δοκιμάσω...

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

sex, drus and rock&roll

Με πήρε και με σήκωσε.
Χορεύοντας στην καλύτερη πίστα που μπορούσα ποτέ να φανταστώ ,το κορμί του,

ούτε τα τα τόστ που καίγονταν
δεν μπορούσαν να διαπεράσουν την μυρωδιά του έρωτα που κυρίευε τον χώρο.

Ο Πάνας είχε κάνει την επίσκεψή του και άφησε την δική του μυρωδιά.
Την δυνατότερη όλων.

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

A tribute στην πρώτη μου ανάρτηση..


Ακόμη με τρώει η απορία....

'Ηταν όντως τα δικά σου μάτια τόσο μοναδικά, σπινθηροβόλα και εξωπραγματικά που θα στοιχημάτιζα την ζωή μου πως δεν θα δω ποτέ μου ομορφότερα,ή απλώς για μια ακόμη φορά ήταν τα δικά μου πολύ κλειστά για να δουν πέρα από την μύτη μου?
Νομίζω πως γιατρεύτηκα.....

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Αίσχος..............



Δεν μου έρχεται τίποτα άλλο στο μυαλό,παρά λέξεις των άκρων.
Μίσος.Εμμονή.Παράνοια.Ουρλιαχτά.Απελπισία.
Είναι που ακόμη και το καλύτερο στερεοφωνικό τα παίζει αν το βάλεις να τραγουδά ακατάπαυστα στη διαπασόν.
Και γω αυτό κάνω συνεχώς.Μάλιστα χορεύω κιόλας.
Αυτό είμαι λοιπόν?
Μια μηχανή?
Αναγκασμένη να λειτουργεί ανάλογα με τα κούμπακια που της πατάνε?
Λυπάμαι που δεν είμαι πια φιλική προς τον χρήστη,αλλα κουράστηκα.
Βλέπεις τα παλιά μηχανήματα είχαν τις δικές τους αντιστάσεις.
Μασημένη η κασέτα?Δεν την έπαιζε το μηχάνημα.Σκάρτος ο δίσκος?Μόλις η βελόνα έβρισκε ένα σκουπίδι στον δρόμο της,έδινε ένα σάλτο και γύριζε πίσω στην αρχή.Στην φωλιά της.
Εμείς όμως,της νέας σχολής.Της νέας τεχνολογίας.
Εμείς που οι υποταγές του τώρα μας λένε πως ΟΛΑ τα καταφέρνουμε.ΟΛΑ τα αντέχουμε.ΟΛΑ τα μπορούμε.
Σκάρτο το cd?Δεν το φτύνω.Κάθομαι εκεί κολημένα και το αναπαράγω....Το ίδιο δευτερόλεπτο.Συνέχεια και συνέχεια.Ικανή να τρελάνω τον εαυτό μου αλλά και όλους τους υπόλοιπους γύρω μου.
Και όλα αυτά γιατί?Μας λυπάμαι που είμαστε οι άνθρωποι της μεταβατικής φάσης.Που η πλάτη μας είναι το πάτημα για να έρθει η νέα τάξη πραγμάτων.Είμαστε εδώ μόνο για ξεζούμισμα και χρήση ως κρίκος για να προχωρήσει η αλυσίδα.
Δεν είμαστε ούτε το παλιό,το γραμμόφωνο που όλοι εκτιμούν γιατί έχει συναισθηματική αξία,μα ούτε το καινούριο που όλοι λαχταρούν γιατί είναι πάντα δελεαστικό.
Δεν είμαστε παρά αναλώσιμο υλικό που καθέ λίγο πάει στα αζήτητα γιατί βγήκε η καινούρια έκδοση.
Και σε ρωτάω:Είναι πολύ εγωιστικό που για καποιούς έστω λίγους θέλω να είμαι συλλεκτικό μοντέλο?Για τους υπόλοιπους ,απλά θα αδιαφορήσω.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΥΡΑ



Στο σπίτι μου έχω πάρα μα πάρα πολλά πάραθυρα...

Σε άλλα κρύβονται οι φίλοι μου,σε άλλα οι εραστές μου και σε άλλα απλοί περαστικοί...
Μερικά παίζουν μουσική!! Και άλλα ξέρουν τράπουλα!Απίστευτο σου λέω!
Και οοοοόλα μαζί έχουνε για σπίτι το κεντρικό παράθυρο!
Είναι το ένα μέσα στ' άλλο και όταν τα βαριέμαι μπορώ να τα εξαφανίζω και τα ξαναεμφανίζω!
Δεν είναι μαγικό?


Τι με μπερδεύεις τώρα με κουρτίνες?
Α,ναι..Και τέτοια παράθυρα έχω...Ξύλινα δεν είναι? Τα ξέρω,τα ξέρω...Για τι με περνάς?
Απλώς δεν πήγε εκεί το μυαλό μου..Αυτά τα παράθυρα έχω σταματήσει εδώ και καιρό να τα κοιτώ...Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω έξω..Είναι πάντοτε η ίδια ζωγραφιά..Την βαρέθηκα!

Ο ήλιος?
Χα! και ποιός σου είπε ότι τα δικά μου παράθυρα δεν έχουνε ήλιο?? Και όχι μόνο έναν!Αλλά πολλούς! Και μάλιστα μπορώ εγώ να τους διατάξω το τι ώρα θέλω να 'ναι!
Άμα θέλω μπορώ να είναι και πολλές ώρες ταυτόχρονα!Και τον βάφω και όπως θέλω!Και άμα θέλω τον σβήνω και τελείως! Άμα πια...
Αυτά τα επιχειρήματά σου με εξοργίζουν ώρες ώρες..

Και τι είναι για να έχουμε καλό ρώτημα αληθινό?Που τόσο μου το αναφέρεις?
Ο ήλιος μου όταν φωτογραφήθηκε,αλήθινος δεν ήταν?Καποιουνού το πρόσωπο δεν έκαιγε μήπως? Μην με μπερδεύεις εμένα με αυτά!Καλά τα έχω καταφέρει...

Οι άνθρωποι?
Ναι και αυτοί!! Αλήθινοι είναι! Και τους βλέπω κιόλας άμα θέλω!! Και το καλύτερο?ΑΝ θέλω εγώ δεν φαίνομαι!Πολύ δεν με συμφέρει?

Μόνο που..να..Εχω και ένα τόσο δα προβληματάκι...Κάποια φορά που ήθελα να πάρω έναν φίλο μου να κοιμηθούμε αγκαλιά δεν μπόρεσα..Και αυτό πολύ μου στοίχισε...Και ακόμη το ζητάω...Μάλλον όταν θα το θελήσω πολύ θα υποχρεωθώ να ντυθώ,να βγώ,να περπατήσω και να πάω κοντά του..Κουραστικό αλλά μάλλον θα αξίζει τον κόπο...Και ξέρεις? Δεν με νοιάζει να τον δω!Να τον μυρίσω θέλω..Αυτό πολύ μου έλειψε και μόλις μου το θύμισες....


Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Μαγική συμβουλή




Ανοίγω το κουτί του μάγου και βρίσκω την αυγή...
Υγρό πρωί,κι' αμόλυντο.Απόλυτη σιγή....

Αφήνομαι,ειν' όμορφα,ακούω την μουσική,
που παίζουνε για χάρη μου,λιβάδια και αγροί...

Απέναντι ,μα μακριά,μια γκρίζα ταραχή
σκόνη,καπνός και θόρυβος,της πόλης ιαχή..

Ανθρώποι παν' κι' έρχονται,απίστευτοι ρυθμοί,
άνχος τρελό και τρέξιμο,θεατρινισμός πολύ.

Κι ο μάγος που ψαχνότανε την κλέφτρα για να βρεί,
στεκέται εκεί και με κοιτά..Και κάτι τον λυπεί..

Μου λέει δεν ήσουν έτοιμη,ήτάν πράξη κακή,
ν'ανοίξεις το κουτάκι αυτό,θέλει υποταγή.

Υποταγή στην φύση σου,στο φώς και στην ψυχή,
υποταγή στο όνειρο και αντίσταση πολύ.

Αντίσταση του εγωίσμου που εσύ δεν την κατέχεις,
αφού ανάμεσα σ' αυτούς θέλεις και συ να τρέχεις..