Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΥΡΑ



Στο σπίτι μου έχω πάρα μα πάρα πολλά πάραθυρα...

Σε άλλα κρύβονται οι φίλοι μου,σε άλλα οι εραστές μου και σε άλλα απλοί περαστικοί...
Μερικά παίζουν μουσική!! Και άλλα ξέρουν τράπουλα!Απίστευτο σου λέω!
Και οοοοόλα μαζί έχουνε για σπίτι το κεντρικό παράθυρο!
Είναι το ένα μέσα στ' άλλο και όταν τα βαριέμαι μπορώ να τα εξαφανίζω και τα ξαναεμφανίζω!
Δεν είναι μαγικό?


Τι με μπερδεύεις τώρα με κουρτίνες?
Α,ναι..Και τέτοια παράθυρα έχω...Ξύλινα δεν είναι? Τα ξέρω,τα ξέρω...Για τι με περνάς?
Απλώς δεν πήγε εκεί το μυαλό μου..Αυτά τα παράθυρα έχω σταματήσει εδώ και καιρό να τα κοιτώ...Δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω έξω..Είναι πάντοτε η ίδια ζωγραφιά..Την βαρέθηκα!

Ο ήλιος?
Χα! και ποιός σου είπε ότι τα δικά μου παράθυρα δεν έχουνε ήλιο?? Και όχι μόνο έναν!Αλλά πολλούς! Και μάλιστα μπορώ εγώ να τους διατάξω το τι ώρα θέλω να 'ναι!
Άμα θέλω μπορώ να είναι και πολλές ώρες ταυτόχρονα!Και τον βάφω και όπως θέλω!Και άμα θέλω τον σβήνω και τελείως! Άμα πια...
Αυτά τα επιχειρήματά σου με εξοργίζουν ώρες ώρες..

Και τι είναι για να έχουμε καλό ρώτημα αληθινό?Που τόσο μου το αναφέρεις?
Ο ήλιος μου όταν φωτογραφήθηκε,αλήθινος δεν ήταν?Καποιουνού το πρόσωπο δεν έκαιγε μήπως? Μην με μπερδεύεις εμένα με αυτά!Καλά τα έχω καταφέρει...

Οι άνθρωποι?
Ναι και αυτοί!! Αλήθινοι είναι! Και τους βλέπω κιόλας άμα θέλω!! Και το καλύτερο?ΑΝ θέλω εγώ δεν φαίνομαι!Πολύ δεν με συμφέρει?

Μόνο που..να..Εχω και ένα τόσο δα προβληματάκι...Κάποια φορά που ήθελα να πάρω έναν φίλο μου να κοιμηθούμε αγκαλιά δεν μπόρεσα..Και αυτό πολύ μου στοίχισε...Και ακόμη το ζητάω...Μάλλον όταν θα το θελήσω πολύ θα υποχρεωθώ να ντυθώ,να βγώ,να περπατήσω και να πάω κοντά του..Κουραστικό αλλά μάλλον θα αξίζει τον κόπο...Και ξέρεις? Δεν με νοιάζει να τον δω!Να τον μυρίσω θέλω..Αυτό πολύ μου έλειψε και μόλις μου το θύμισες....


Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Μαγική συμβουλή




Ανοίγω το κουτί του μάγου και βρίσκω την αυγή...
Υγρό πρωί,κι' αμόλυντο.Απόλυτη σιγή....

Αφήνομαι,ειν' όμορφα,ακούω την μουσική,
που παίζουνε για χάρη μου,λιβάδια και αγροί...

Απέναντι ,μα μακριά,μια γκρίζα ταραχή
σκόνη,καπνός και θόρυβος,της πόλης ιαχή..

Ανθρώποι παν' κι' έρχονται,απίστευτοι ρυθμοί,
άνχος τρελό και τρέξιμο,θεατρινισμός πολύ.

Κι ο μάγος που ψαχνότανε την κλέφτρα για να βρεί,
στεκέται εκεί και με κοιτά..Και κάτι τον λυπεί..

Μου λέει δεν ήσουν έτοιμη,ήτάν πράξη κακή,
ν'ανοίξεις το κουτάκι αυτό,θέλει υποταγή.

Υποταγή στην φύση σου,στο φώς και στην ψυχή,
υποταγή στο όνειρο και αντίσταση πολύ.

Αντίσταση του εγωίσμου που εσύ δεν την κατέχεις,
αφού ανάμεσα σ' αυτούς θέλεις και συ να τρέχεις..